عمر خود را می دهم چون بوی گل بر باد، من
تا شوم چون غنچه از این تنگنا آزاد، من
عمر من مانند شبنم از شبی افزون نبود
خنده کردم صبحدم بر عمر بی بنیاد، من(محمد قهرمان)
***
شمع، گیرم که پس از کشتن پروانه گریست
قاتل از گریه بیجا گنهش پاک نشد( صابر همدانی)
+ نوشته شده در چهارشنبه بیست و دوم اردیبهشت ۱۳۸۹ ساعت 20:14 توسط احسان
|