حسین
از کودکی به گردن ما شال ماتم است
نابرده رنج، گنج به ما داده ای، حسین
+ نوشته شده در شنبه چهارم آذر ۱۳۹۱ ساعت 10:45 توسط احسان
|
از کودکی به گردن ما شال ماتم است
نابرده رنج، گنج به ما داده ای، حسین
من دلم مي خواهد خانه ای داشته باشم پر دوست، كنج هر ديوارش دوستهايم بنشينند آرام، گل بگو گل بشنو، هر كسی مي خواهد وارد خانه پرعشق و صفايم گردد يك سبد بوی گل سرخ به من هديه دهد. شرط وارد شدنش، شست و شوی دلهاست، شرط آن داشتن يك دل بی رنگ و رياست.