صائب :

دل خوش مشرب ما داشت جوان عالم را

شد جهان پير، همان روز كه ما پير شديم

بيدل :

      رنج دنيا، فكر عقبي، داغ حرمان، درد دل    

  يك نفس هستي به دوشم عالمي را بار كرد

بيدل :

  زاهدا، لاف محبت مي‌زني، هشيار باش

        زخم شمشير است اين، خميازه محراب نيست

بيدل :

       سعد و نحس دهر، بيدل كي دهد تشويش ما؟  

     همچو طفلان كار ما با شنبه و آدينه نيست

هلالي جغتائي :

شد عمر تمام و، ناتماميم هنوز      

صدبار بسوختيم و، خاميم هنوز

حكيم قاآني شيرازي :

      شرمنده از آنيم، كه در روز مكافات   

 اندر خور عفو تو، نكرديم گناهي

واعظ قزويني :

         صد حيف كه ما پير جهانديده نبوديم    

    روزي كه رسيديم، به ايام جواني

محمد حسين شهرياري :

    صفائي بود ديشب با خيالت خلوت ما را

   ولي من باز پنهاني، ترا هم آرزو كردم