غمهای مرده در دل من زنده کرد هجر
گویی شب فراق تو صبح قیامت است !

نام تو

کوه و صحرا پر است از نامت
بس که فریاد کرده ایم تو را

شاگرد شیشه گر

هزار دل شکند تا یکی بدست آرد

فلک طبیعت شاگرد شیشه گر دارد

(صائب)

توبه

جام و سبو شکسته ام ای مرگ مهلتی

تا توبه ای که کرده ام آن نیز بشکنم

دنيا و آخرت به نگاهي فروختيم       سودا چنين خوش‌ست، كه يكجا كند كسي

دلتنگی

خَنــده امـ میگیـرد وقتـی پَـس از مُـدت هــا بـی خبــری

بـی آنکــه سُــراغـی از ایـن دل  بِگیــری مـی گــویـی :

" دِلــَمـ  بـَرایـتـ  تَنــگ  اَســت "

یــا مـَـرا بــِه بــازیــ  گـِــرفتــه ای . . .

یـــا مَعنــی واژه هــایـتــ  را خــوبــ نِـمی دانـی . . .

"دِلتنگــــی" ارزانـــی  خـــودتـــ.....

وداع

مرنج ار وداع تو ناکرده رفتیم  *  که از خویش رفتن وداعی ندارد

غم

گویند خدا همیشه با توست

ای غم نکند خدا تو باشی؟

روی دوست

         به روی او نگرستن ز من نمی آید          

من این دو دیده برای گریستن دارم