تک بیتی ناب

بيدل :

سنگِ راه خود شمارد كعبه و بتخانه را       هر كه چون بيدل طواف گوشه دلها كند

---

بيدل :

سوختم از برق نيرنگ برهمن زاده‌اي       كز رميدن وا كند آغوش و گويد رام رام

---

بيدل :

سيلاب سر شكم همه گر يك مژه بالد       تا خانه خورشيد، خطر داشته باشد

---

شيخ بهائي :

سينه گر خالي ز معشوقي بُوَد       سينه نبْوَد، كهنه صندوقي بُوَد

---

بهادر يگانه :

سينه‌ي من گور عشق و آرزوها بود و من       زنده بودم روزگاري، در مزار خويشتن

---

تسلي شيرازي :

شايد كه گفتگوي تو باشد، در آن ميان       هر قصه‌اي كه هست به عالم، شنيدني‌ست

---

بيدل :

شب از رويت سخنهاي بهار اندوده مي‌گفتم       ز گيسو هر كه مي‌پرسيد، مشك سوده مي‌گفتم

---

فرخي يزدي :

شب چو در بستم و، مست از مي نابش كردم       ماه اگر حلقه بدر كوفت، جوابش كردم

---

بيدل :

شب چو شمعم وعده ديدار در آتش نشاند       تا سحر آيينه از خاكسترم گل كرد و ريخت

---

سعدي :

شب فراق نداند كه تا سحر چند است       مگر كسي كه به زندان عشق دربند است

---

بيدل :

شب وصل است، كنون دامن او محكم دار       پاس ناموس ادب وقت دگر خواهي داشت

---

بيدل :

شبنم در اين بهار، دليل نشاط نيست       صبحي است كز وداع چمن گريه مي‌كند

---

باقر عليشاه :

شد زنده‌ي ابد، به جهان كشته‌ي غمت       جا نداده‌ي تو را، به مسيحا چه احتياج؟

 

من یک شب از تو دور شدم ، سوختم ز غم

خورشید از فراق تو هر شب چه می کند؟

تک بیتی

بيدل :

گويند بهشت است همان راحت جاويد       جايي كه به داغي نتپد دل، چه مقام است

---

بيدل :

ما را نمي‌توان يافت بيرون از اين دو عبرت       يا ناقص الكماليم، يا كامل القصوريم

---

بيدل :

ما و سحر از يك جگر چاك دميديم       آهي نكشيديم كه نگرفت جهان را

---

بيدل :

مپسند كه امروز من گمشده فرصت       در كشمكش وعده فرداي تو افتم

---

بيدل :

مرا سنجيدگي ايمن ز تشويش هوس دارد       ز دام بال و پر فارغ چو شاهين ترازويم

---

بيدل :

مرده را بهر چه مي‌پوشند چشم؟ آگاه باش       خاك، خلوتگاه اسرار است و ما نامحرميم

---

بيدل :

مرديم و همچنان خم و پيچ هوس به جاست       از سوختن نرفت برون، تاب ريسمان

---

بيدل :

مرگ مي‌خندد به فهم غافل من تا ابد       بي تو گر يك لحظه خود را زنده باور مي‌كنم